Het idee
Op 31 oktober 2011 werd de 7 miljardste mens geboren. De Verenigde Naties hebben deze mijlpaal niet gevierd. De mens vormt een bedreiging voor de natuur en heeft nu niet bepaald een smetteloos verleden. En iedere dag komen er ruim 380 duizend bij. Afgelopen minuut waren er dat alweer 255.
De moderne mens is dus mogelijk bezig met zijn eigen ondergang. Echter, wat de mens keer op keer in het verleden heeft bewezen is dat de mens in het bezit is van een enorme veerkracht. De mens is in staat de eigen gecreëerde problemen ook weer op te lossen. Dit maakt de mens zo fascinerend. De mens is dus in staat zich van meerdere kanten te laten zien. Dit laatste is uiteindelijk het uitgangspunt geworden van ‘l’Uomo’ (Italiaans voor ‘de mens’) een compositie van de Limburgse percussionist en componist Vincent Cox, naar een idee van Tim Leufkens.
De compositie
In dit werk van één uur wordt de mens achtereenvolgens muzikaal uitgebeeld als sociaal wezen, als waarnemer, als individu, als communicerend wezen en als wezen met een bewustzijn. Het werk kent vijf hoofddelen, soms onderverdeeld in een aantal subdelen:
- l’Umanitario (sociaal gedrag)
- l’Osservatore (waarneming)
- Vista (Zicht)
- Udito (Gehoor)
- Gusto (Smaak)
- Oderato (Reuk)
- Tatto (Tast)
- l’Individualista (persoonlijkheid)
- Vastità (Openheid)
- Coscienziosità (Conscientieusheid)
- Estroversione (Extraversie)
- Gradevolezza (Altruïsme)
- Neuroticismo (Neuroticisme)
- Il Conversatore (communicatie)
In dit deel wordt een tekst uit ‘The Secret Disease’ van Hippocrates (460 v. Chr – 377 v. Chr) gebruikt:
“Men ought to know that from the brain, and from the brain only, arise our pleasures, joys, laughter, and jests, as well as our sorrows, pains, griefs and tears.
Through it, in particular, we think, see, hear, and distinguish the ugly from the beautiful, the bad from the good, the pleasant form the unpleasant… It is the same thing which makes us mad or delirious, inspires us with dread and fear, whether by night or by day, brings sleeplessness, inopportune mistakes, aimless anxieties, absent-mindedness, and acts that are contrary to habit. These things that we suffer all come from the brain, when it is not healthy, but becomes abnormally hot, cold, moist, or dry, or suffers any other unnatural affection to which it was not accustomed. Madness comes from its moistness. When the brain is abnormally moist, of necessity it moves, and when it moves neither sight nor hearing are still, but we see or hear now one thing and now another, and the tongue speaks in accordance with the things seen and heard on any occasion.
But when the brain is still, a man can think properly.”
- l’Introspettore (bewustzijn)
- Veglia (Waak)
- Ipervigilanza (Hyperalertheid)
- Sonno (Slaap)
- Morte (Dood)
In dit deel wordt een tekst gezongen en fragmenten gespeeld van slagwerkmars ‘French Moments’. De tekst werd geschreven door Tim Leufkens en de slagwerkmars door Frank Marx om de nagedachtenis van Frank’s vader Frans Marx (1941-2001) te eren:
Have to go on
Want to go on
Life isn’t that hard
So he said
Sunday morning has changed
‘Cause the doors don’t open anymore
Solve the problems
Save the trouble
Life has its own rules
So he said
Sunday morning isn’t the same
‘Cause the doors won’t open anymore
Theatre doesn’t exist
All is real, all is not
Life is not a play
So he said
Sunday morning will always be different
‘Cause the doors aren’t open anymore